Politika predstavljanja jugoslovenstva: Jugoslovenski paviljon na Svetskoj izložbi u Parizu 1937. godine

Abstract

Tekst govori o ideološkoj ulozi arhitektrure Jugoslovenskog paviljona na Svetskoj izložbi u Parizu 1937. godine. Prostorni, formalni i semiotički aspekti nacionalnog paviljona funkcionisali su kao deo opšteg sistema konstrukcije ideologije jugoslovenstva i kao pokušaj da se pred svetskom javnošću utvrdi i centrira poželjna slika o jugoslovenskoj naciji, državi i kulturi. Paviljon Kraljevine Jugoslavije na Svetskoj izložbi u Parizu 1937. godine imao je prepoznatljivo mesto u arhitekturi četvrte decenije XX veka, kao jednostavna građevina monumentalne neoklasične retorike. Ona je bila sastavni deo sistematski pripremane međunarodne prezentacije jugoslovenske nacije, države i kulture na ovoj velikoj međunarodnoj smotri. Kako je Jugoslaviju trebalo predstaviti kao vitalnu i progresivnu državu, a Jugoslovene kao drevnu naciju sa bogatim kulturnim varijetetima, to se i značenje arhitekture nacionalnog paviljona konstruisalo u skladu sa ovim opštim ideološkim principima. Tim principima bili su podređeni svi vizuelni elementi ove efemerne građevine, kao i sistem regulisanog kretanja kroz paviljon, o čemu svedoče kritički osvrti savremenika i prepiska glavnih protagonista jugoslovenske prezentacije na Svetskoj izložbi u Parizu.