Cognition of urban places: Translating through diagrams

Abstract

The continuous theoretical development of the research area of spatial cognition is not accompanied by the practical application of the set postulates. Research challenge is recognised within the development of an appropriate way to translate the conclusions and relations of spatial cognition into a clear graphic system that enables better communication and cooperation of related disciplines. The hypothesis of the paper is that the theoretical conclusions of the analysed concept can be translated into space through visual reinterpretation – graphic processing used as a tool for review and translation. The research is conducted in two parts - the first analyses the historical development of theoretical thought about the relationship of spatial cognition and diagrams in architecture, while the second segment explores contemporary theoretical standpoints through six characteristics of schematic reasoning and validates them through relevant case study. This research aims to examine and define the process of conceptualisation of diagrams in the context of assessing cognitive variables of space. The diagram develops from a simplified graphic indication of space into an active participant in the modification of the urban environment. Research outcome is the definition of four schematisation principles, which describe concise cognitive potentials for illustrating the impact of space on the user.

Kontinuirani teorijski razvoj istraživačke oblasti prostorne spoznaje nije praćen praktičnom primenom postulata. Istraživački izazov je prepoznat u razvoju odgovarajućeg načina da se zaključci i odnosi prostorne spoznaje prevedu u jasan grafički sistem koji omogućava bolju komunikaciju i saradnju srodnih disciplina. Hipoteza rada je da se teorijski zaključci analiziranog koncepta mogu prevesti u prostor vizuelnom reinterpretacijom - grafičkom obradom koja se koristi kao alat za pregled i prevođenje. Istraživanje se odvija u dva dela - prvi analizira istorijski razvoj teorijske misli o odnosu prostorne spoznaje i dijagrama u arhitekturi, dok drugi segment istražuje savremena teorijska stanovišta kroz šest karakteristika šematskog rezonovanja i validira ih kroz relevantnu studiju slučaja. Ovo istraživanje ima za cilj da ispita i definiše proces konceptualizacije dijagrama u kontekstu procene kognitivnih varijabli prostora. Dijagram se od pojednostavljene grafičke indikacije prostora razvija u aktivnog učesnika u modifikaciji urbane sredine. Ishod istraživanja je definisanje četiri principa šematizacije, koji opisuju sažete kognitivne potencijale za ilustraciju uticaja prostora na korisnika.