Exhibitory potential of national pavilions in the Venice Biennale and other world fairs

Abstract

By examining the role of exhibition pavilions with a particular focus on the World Fairs and the Venice Biennale (including visual arts and architecture), questions arise as to the nature and importance of the pavilions as a specific type of architectural objects. Having in mind that contemporary pavilions could be considered as architecture items or installations, boundaries between these two are questioned within this research. At what exact moment does something cease to be an architectural space in the classical sense of the term to become an art project? Pavilions are examined both as exhibition spaces hosting the content, and the content itself. Most probably the answer is somewhere in between and the pavilions are both exhibition spaces and the exhibits per se. They are very often small scale in size but are very important in idea.

Tradicija izlaganja u okviru nacionalnih paviljona, koja je uspostavljenja na izložbama iz 19. veka nastavljena je i danas u okviru Svetskih izložbi ('Expo'') i Bijenala u Veneciji. U radu će biti razmatrana uloga i značaj paviljona kao zasebne tipološke kategorije u arhitekturi, kao i njegova instrumentalizacija na pomenutim manifestacijama. Paviljoni će biti razmatrani kao mesta izlaganja, i kao autonomni objekti koji kroz svoju formu i oblikovanje imaju hibridnu ulogu da govore o arhitekturi, umetnosti i nacionalnom identitetu. Uz istorijat paviljona, od prateće scenografije do samostalnog objekta, biće razmatrana i njihova pozicija u institucionalnom okviru svetskih izložbi i Bijenala u Veneciji. U radu će se razmatrati i dve koncepcije paviljona - kao privremenih struktura (svetske izložbe) i trajnih prostora za izlaganje (Bijenale) i posledica ovakve podele na arhitekturu paviljona.