Ethics of dwelling: Early Christian principles of the city life and urban transformation

Abstract

The work (paper) focuses on a particular issue regarding ethics developing in early Christian time and its influence on the process of transformation of Roman urban life, habits, functions, and architectural practice in the late fifth century and after. Complexity of this issue derives from the fact that the early Christian monastic ideals, which had been rapidly developed in the first centuries of the new era, substantially influenced the formation of everyday living ethical principles. Consequently, these new principles changed existing dwelling habits, particularly in the field of public life, demanding a new form of behavior from the Christian citizens. This process also influenced the idealistic view on what the concept of a Christian city can be, and how the new form of ethical life reflects on new urban and architectural structures.

Rad se fokusira na određeno pitanje u vezi etike koja se razvila u ranom hrišćanskom vremenu i njenog uticaja na proces transformacije rimskog urbanog života, navika, funkcije i arhitektonske prakse krajem petog veka i nakon toga. Složenost ovog pitanja proizilazi iz činjenice da su rani hrišćanski monaški ideali, koji su se brzo razvili u prvim vekovima nove ere, značajno uticali na formiranje svakodnevnih životnih etičkih principa. Shodno tome, ovi novi principi su promenili postojeće navike u stanovanju, posebno u oblasti javnog života, zahtevajući novi oblik ponašanja od hrišćanskih građana. Ovaj proces je uticao i na idealistički pogled na ono što koncept hrišćanskog grada može biti, i kako se novi oblik etičkog života odražava na nove urbane i arhitektonske strukture.